احتمالا زمانی این سطور را می خوانید که روزها، ماه ها یا شاید هم سال ها از این وقایع گذشته باشد. اما محض اطلاع آیندگان باید بگویم که قرار است ۲۲ خرداد ۱۳۹۸، شینزو آبه، نخست وزیر فعلی ژاپن برای اولین بار به ایران بیاید. این اتفاق بی نظیری است، چرا که بعد از انقلاب ایران، هیچ نخست وزیری از ژاپن پایش را در خاک کشورمان نگذاشته است.
هدف سفر آبه، میانجیگری بین ایران و آمریکاست که دعوایشان به آستانه ی جنگ نظامی رسیده است. کشورهای مختلفی مشتاق پذیرفتن این نقش بوده اند؛ از عمان و قطر و عراق گرفته تا ترکیه و سوییس. با این حال به نظر می رسد در حال حاضر، ژاپن مناسب ترین کشور برای عهده داری نقش میانجی است.
چرا ژاپن؟
ژاپن از یک سو روابط حسنه ای با ایران داشته و دارد. در دهه ی هفتاد شمسی و با نیاز ژاپن به نیروی کار، ایرانی های بسیاری راهی آن کشور شدند و آن هایی که عرضه و همت داشتند توانستند بار خود را ببندند. همینطور روابط تجاری دو کشور در سطح مطلوبی قرار دارد. محصولات صنعتی ژاپن مورد اعتماد مردم ایران است و به وفور در بازار ایران خرید و فروش می شوند. نفت و فرآورده های پتروشیمی ایران هم توسط پالایشگاه ها و کارخانه های ژاپنی خریداری می شوند.
از طرف دیگر، ژاپن یکی از متحدین اصلی آمریکا در دنیاست. پایگاه های نظامی آمریکا در خاک ژاپن قرار دارند و اقتصاد دو کشور در هم تنیده شده است.
امیدی که ناامید خواهد شد
ما در وضعیت فعلی امیدواریم که این تنش و تحریم تمام شود تا کمی بتوانیم نفس بکشیم. اما شما حتما این دوره را گذرانده اید. در زمان شما یا جنگ شده است، یا شرایط به حالت مطلوب برگشته یا اینکه همچنان در دوران تحریم و فشار به سر می بریم.
ما اما امیدواریم. امید داریم که نخست وزیر ژاپن بتواند این اختلافات را حل کند و نسیم خنک تابستانی بر پیکر نحیف و خسته ی ما بوزد. با این حال، نشانه ها از عبث بودن سفر آبه به تهران حکایت می کنند. گویا محکومیم به سختی و فشار. حداقل تا دوره ی بعدی ریاست جمهوری آمریکا. که اگر ترامپ دوباره انتخاب نشود کمی زندگی روی خوش بهمان نشان دهد. اگر هم دوباره رئیس جمهور شد که خدا خودش دست ما را بگیرد.
